Wondroos

Wondroos of belroos (wetenschappelijke benaming erysipelas) is een acute ontsteking van de diepe lagen van de huid (dermis) en het onderhuidse weefsel (subcutis). Het wordt gekenmerkt door een scherp begrensde vuurrode en gezwollen huid, pijn, hoge koorts met koude rillingen, vermoeidheid, duizeligheid, flauwte, hoofdpijn en soms braken. Voorkeursplaatsen zijn de onderbenen en het gelaat (rond het oor).

Oorzaak:

De verwekker is meestal Streptococcus pyogenes. Deze bacterie kan uit de huidbeschadiging en uit het vocht dat vrij komt uit de blaasjes op de ontstoken plek gekweekt worden. Dat kan gemakkelijk leiden tot kruisbesmetting, overdracht van de bacterie via een tussenpersoon naar een derde.

In de meeste gevallen ontstaat de ziekte na een onbeduidend wondje te hebben gehad, bijvoorbeeld een kloofje tussen de tenen bij zwemmerseczeem, een insectenbeet of een schimmelinfectie. Hierdoor ontstaat voor de bacteriën een toegangsweg (porte d'entrée) naar het lichaam.

Mensen met een gestoorde veneuze afvoer en/of lymfoedeem, of mensen die al een keer wondroos hebben gehad, hebben een grotere kans op het krijgen van huiddefecten en dus op het (opnieuw) krijgen van wondroos.