Spannende tijden...

Nog een klein maandje en dan is de "grote operatie". De zenuwen gieren al door mijn lijf als ik er aan denk. Ik hoop dat het daarna tenminste iets (!) beter zal gaan in mijn lijf wat het tot nu toe steeds af laat weten. Lichamelijke grenzen zijn snel bereikt, ookal denk ik er op dat moment geestelijk anders over.
Ook hoop ik dat de pijn weg zal zijn na deze ingreep en het herstel, of in ieder geval sterk is verminderd. Na jaren zware pijnmedicatie te hebben gebruikt wil ik wel weer eens voelen hoe het is om mezelf weer helemaal te zijn. De tijd zal het leren en ik hoop dat het zal slagen.
Ookal is het maar een kleine verbetering, als er maar niet weer een verslechtering zal zijn!
Ik hoop ook dat ik met deze operatie een voorbeeld kan en zal zijn voor veel lotgenoten en dat ik hun kracht geef om door te zetten en dat ze hierdoor ook bepaalde stappen durven te nemen. Na jaren te worstelen met mijn aandoeningen, niet echt verder te komen bij de doktoren, steeds maar weer teleurstellingen moet verwerken en te moeten horen hoe het steeds verslechterd, hoop ik dat ik nu wat positiefs kan brengen met deze operatie!