Bezoek aan Maastricht

Eindelijk was het zover...mijn afspraak bij Dr. Wittens. Ik moest om 14.30 uur voor een Mri scan met contrastvloeistof en later s'avonds (18.40 uur) ook nog een echo. Daarna het gesprek met prof. Wittens.
Ik had eigenlijk niet echt een verwachting, omdat ze in Rotterdam al hadden gezegd dat ze niets meer voor me konden doen, niet konden stenten en dat ze dachten dat prof. Wittens tot dezelfde conclusie zou komen. Ik had wel hoop gekregen dat hij het misschien toch kon...mede door te spreken met lotgenoten over de goede ervaringen met prof. Wittens had ik toch de hoop dat hij wat voor mij zou kunnen betekenen.

Ik heb dan ook het nieuws gekregen dat hij mij wel kon opereren! Hij geeft mijn operatie zo'n 60/70% slagingskans! Wel zal bij mij de wondgenezing wat langzamer gaan, omdat in dat gebied (liesstreek) al twee keer geopereerd is (bypass-operaties). Ook zal hij een grotere incisie moeten maken, omdat er al veel littekenweefsel zit en hij in goed weefsel moet beginnen te snijden. Afhankelijk van hoe de wondgenezing gaat kan het zijn dat ik wat langer dan een week zal moeten blijven in het ziekenhuis. Het hele traject gaat schoongemaakt worden en gestent en er wordt een AV-Fistel geplaatst. Het kan zijn dat er nog een tweede operatie nodig is en het kan ook zijn dat hij tijdens de operatie toch moet stoppen als blijkt dat het dan allemaal toch niet wil. De stents kunnen na de operatie rugpijn geven, maar dat is van voorbijgaande aard. De operatie zal ongeveer 7 a 8 uur duren en moet onder gebruik van bloedverdunning. Ik mag niet stoppen. Mocht de operatie niet slagen, zal mijn situatie er niet slechter door worden. Het enige wat hij nog aangaf wat wel met 5% zou kunnen verslechteren waren mijn lymfbanen in dat gebied.

Ze zijn er mee bezig om de operaties ook in Maastricht uit te gaan voeren, want nu wordt het nog in Aken (Duitsland) gedaan.

Ik was helemaal uitgelaten toen ik dit nieuws kreeg, met name omdat ik echt dacht dat het niet zou kunnen. Ik wilde het liefst al direct zeggen dat ik het zou doen haha, maar Wittens wil mij er toch wel even bedenktijd voor geven, want het is niet niks natuurlijk zo'n heftige en lange operatie. Onderweg naar huis veel gepraat met mijn ouders over de operatie en de pluspunten en minpunten om het zo maar te zeggen.

Ik denk dat ik het gewoon moet doen. Ondanks de risico's. Prof. Wittens geeft mij toch nog ongeveer 70% slagingskans en mijn situatie wat de vaten betreft kan er niet slechter op worden dan het al is. Het idee alleen al dat ik kan stoppen met de fentanyl pleisters en minder pijn en belemmering voel, maakt het voor mij niet moeilijk om te zeggen dat ik het ga doen. Natuurlijk kijk ik enorm op tegen die lange operatie, de risico's ook van een operatie en het herstel etc., maar ik krijg de laatste jaren steeds te horen dat mijn situatie verslechterd en dat het er slecht voorstaat, dat ik deze kans wel moet aangrijpen, voor mij, maar ook voor mijn man en kind.

Ik word over ongeveer 2 weken gebeld en moet dan laten weten of ik het wel of niet doe. Ook kan ik aangeven of ik wel of niet in Duitsland geholpen wil worden. De wachttijd is ongeveer een half jaar. In Duitsland kon ik misschien wat sneller aan de beurt zijn, maar als ik perse in Maastricht geholpen wil worden kan ik dat aangeven.

Erg spannend weer!!